Ελληνική Συμμετοχή στην 10η Διεθνή Έκθεση Σκηνογραφίας και Θεατρικής Αρχιτεκτονικής, Prague Quadrennial 2003
αρχιτεκτονική εγκατάσταση / 1ο βραβείο εθνικής συμμετοχής
ΦΟΡΕΑΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ:
Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου
ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ:
Απόστολος Βέττας, ΕΚΔΙΘ
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ:
Κατερίνα Κοτζιά, Σάσα Λαδά, Λόης Παπαδόπουλος, Κορίνα Φιλοξενίδου
ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ:
Άγγελος Φλώρος, Άρης Κοέν, Βασίλης Μπούζας
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ:
Δημήτρης Κολώνης, Ζέτα Κοτσιώνη
ΜΑΚΕΤΕΣ:
Μανόλης Καραγιαννούδης, Κατερίνα Παπαγεωργίου
ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ:
Κατερίνα Παπαγεωργίου, Μαρία Στεφανάκη
ENVIRONMENTAL GRAPHICS:
The Hot Chair
ΕΙΔΙΚΟΙ ΦΩΤΙΣΜΟΙ:
Χρήστος Γιαλαβούζης
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ:
Κατασκευαστική “Τσιφουτίδη”
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ:
ελληνικός κατάλογος έκθεσης
διεθνής κατάλογος έκθεσης
κείμενο Athens stage
ΠΡOΓΡΑΜΜΑ:
Αρχιτεκτονική εγκατάσταση της ελληνικής συμμετοχής στην Theatre and Theatre Quadrennial της Πράγας. Δύο εκθεσιακές ενότητες: Εξι μονογραφικές παρουσιάσεις ελλήνων σκηνογράφων (Βέττας, Δαγκλίδης, Mανωλεδάκη, Πάτσας, Παπαντωνίου, Πεζανου) και ελληνική θεατρική αρχιτεκτονική. Η τρίτη εκθεσιακή ενότητα (θεατρική εκπαίδευση) σχεδιάσθηκε με ευθύνη του Τμήματος θεάτρου του ΑΠΘ.
ΑΡΧΙΤΕΚΤOΝΙΚΗ ΠΡOΤΑΣΗ:
α.
το εκθεσιακό υλικό στην περίπτωση των σκηνογράφων (κοστούμια, μακέτες, βιντεοπροβολές) διατάχθηκε σε μια κερκίδα θεάτρου με έντονη κλίση προς το διάδρομο κίνησης, καθιστώντας θεατρικό θέαμα τους επισκέπτες της έκθεσης. Η ενιαία κερκίδα σχίσθηκε σε έξι πασαρέλλες, μία για κάθε δημιουργό, σε μικρομετατόπιση η μία από την άλλη, τόσο στην κάτοψη όσο και στην τομή, ικανή για να παραγάγει τόσο την αυτονομημένη προβολή της κάθε περίπτωσης, όσο και μια ανησυχία στο συνολικό εκθεσιακό τοπίο. Η μεγάλη κλίση επιτρέπει την επίσκεψη των "κερκίδων" από την κάτω πλευρά τους, μια διαδρομή η οποία, εκτός από τον πολλαπλασιασμό της εκθεσιακής επιφάνειας υπονοεί το κρυμμένο υπέδαφος της θεατρικής εμπειρίας. Οι επιφάνειες επιλύθηκαν σαν ξύλινες γραμμικές περσίδες, πίσω από τις οποίες διακρίνονται σε δεύτερο και τρίτο επίπεδο διάφορες κατηγορίες εκθεμάτων.
β.
Στην έκθεση ελληνικής θεατρικής αρχιτεκτονικής, αντί για την προβολή μεμονωμένων καλών αρχιτεκτονικών παραδειγμάτων, προτιμήθηκε η παρουσίαση της θεατρικής γεωγραφίας των 144 θεατρικών σκηνών της Αθήνας (Athenscape as Stage -scape), οι λιγότερες από τις οποίες είναι μελετημένες εξ αρχής ως θέατρα, ενώ οι περισσότερες προκύπτουν ως μετασχηματισμοί, ακόμη και αυτοσχέδιοι, υφιστάμενων χώρων – αποθήκες, ισόγεια ή υπόγεια πολυκατοικιών, μονοκατοικίες. Η θεαματική διασπορά αυτών των θέσεων αποτυπώθηκε σε ένα χάρτη, πάνω στον οποίον εγκαταστάθηκαν μικρές κατασκευές που κωδικοποιούν το σκηνικό ήθος του κάθε θεάτρου: μακέτες από το χώρο ή από σκηνογραφίες έργων, αντικείμενα που παραπέμπουν σε παραστάσεις, σπανιότερα φωτογραφίες των δημιουργών που εμψύχωσαν στη διαδρομή τους τα συγκεκριμένα κτίρια. Τα μικρά "σήματα" των θεάτρων είναι κρυμμένα μέσα στο σώμα του χάρτη, πίσω από μικρές πόρτες ή καταπακτές, αλλά μπορεί κανείς να τα επισκεφθεί, χρησιμοποιώντας, για τις υψηλότερες θέσεις, ένα θεατρικού τύπου ικρίωμα που ολισθαίνει σε ράγες παράλληλα προς το χάρτη. Οσοι/ες θέλουν να εμβαθύνουν στα ευρήματα του χάρτη, μπορούν να πλοηγηθούν στη θεατρική πραγματικότητα της Αθήνας, χρησιμοποιώντας το ψηφιοποιημένο αρχείο δεδομένων που έχει εγκατασταθεί σε ειδικά σχεδιασμένο έπιπλο.
(από το κείμενο της έκθεσης)
Originally designed as theatre buildings or in the course of their lifetime converted into theatres, all the 144 stages depicted on the photo mural of Athens, bigger or smaller, well equipped and fully automated or to the contrary manually functioning, host performances of the classical or of the modern repertory and are offered to experimental drama or even to spontaneous expressive theatric act.
It is asserted that a unique example of theatre architecture would possibly misinform on the explosive energy that inspires the actual theatrical reality in Greece. The plural theatre formulations would be possibly shadowed by the architectural aura of an masterpiece of contemporary theater architecture or of a Γreek open-air theatre situation.
The blue, red and yellow spots on the green map of Athens form a galaxy of discreet possibilities and secrets waiting to be visited in their pigeon holes. All of them, characters, sceneries or stories rehearsed, irrespectively, on the stage or in an Athenian street, represent significant urban events.
Because a theatre building stands as the par excellence public building, in the way the theatre square or the street in front of the theatre represent the city’s major stage, or better, the city itself as a stage.
Of course every single individual theatre building presented may not propose on its own a radiant moment in the theatre design tradition. Though, all of them located in their entity in the urban space of Athens constitute the convincing theatric map of the city.
The flows of drama-philes are guided by the randomly scattered stages within the programmatically uncertain Athenian built volume, the café de theatre echo the after-hours audiences discussions, the steps of flâneurs get centered around theatre haunts, theatre experience, theories or narrations illumine in a different way or even radically redefine the city fabric anew.
If the diffusion of theatre matter dramatically transform the city, the young architects’ projects for ephemeral theatre stages (International Competition, January 2003), being projected on the lower right side screen of the map, apart from responding to an innermost will to theatric expression end up in the creative stimulation of the body of the city, in the re-hierarchisation and the re-semanticizion of the urban geography.
It is accurately pointed that architecture conceals urban life, whilst theater reveals it. To get it further, one could add that the constellation of the 144 Athenian theatres together with the ephemeral theatric episodes introduces the Athenscape as a Stagescape.
ΦΟΡΕΑΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ:
Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου
ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ:
Απόστολος Βέττας, ΕΚΔΙΘ
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ:
Κατερίνα Κοτζιά, Σάσα Λαδά, Λόης Παπαδόπουλος, Κορίνα Φιλοξενίδου
ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ:
Άγγελος Φλώρος, Άρης Κοέν, Βασίλης Μπούζας
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ:
Δημήτρης Κολώνης, Ζέτα Κοτσιώνη
ΜΑΚΕΤΕΣ:
Μανόλης Καραγιαννούδης, Κατερίνα Παπαγεωργίου
ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ:
Κατερίνα Παπαγεωργίου, Μαρία Στεφανάκη
ENVIRONMENTAL GRAPHICS:
The Hot Chair
ΕΙΔΙΚΟΙ ΦΩΤΙΣΜΟΙ:
Χρήστος Γιαλαβούζης
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ:
Κατασκευαστική “Τσιφουτίδη”
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ:
ελληνικός κατάλογος έκθεσης
διεθνής κατάλογος έκθεσης
κείμενο Athens stage
ΠΡOΓΡΑΜΜΑ:
Αρχιτεκτονική εγκατάσταση της ελληνικής συμμετοχής στην Theatre and Theatre Quadrennial της Πράγας. Δύο εκθεσιακές ενότητες: Εξι μονογραφικές παρουσιάσεις ελλήνων σκηνογράφων (Βέττας, Δαγκλίδης, Mανωλεδάκη, Πάτσας, Παπαντωνίου, Πεζανου) και ελληνική θεατρική αρχιτεκτονική. Η τρίτη εκθεσιακή ενότητα (θεατρική εκπαίδευση) σχεδιάσθηκε με ευθύνη του Τμήματος θεάτρου του ΑΠΘ.
ΑΡΧΙΤΕΚΤOΝΙΚΗ ΠΡOΤΑΣΗ:
α.
το εκθεσιακό υλικό στην περίπτωση των σκηνογράφων (κοστούμια, μακέτες, βιντεοπροβολές) διατάχθηκε σε μια κερκίδα θεάτρου με έντονη κλίση προς το διάδρομο κίνησης, καθιστώντας θεατρικό θέαμα τους επισκέπτες της έκθεσης. Η ενιαία κερκίδα σχίσθηκε σε έξι πασαρέλλες, μία για κάθε δημιουργό, σε μικρομετατόπιση η μία από την άλλη, τόσο στην κάτοψη όσο και στην τομή, ικανή για να παραγάγει τόσο την αυτονομημένη προβολή της κάθε περίπτωσης, όσο και μια ανησυχία στο συνολικό εκθεσιακό τοπίο. Η μεγάλη κλίση επιτρέπει την επίσκεψη των "κερκίδων" από την κάτω πλευρά τους, μια διαδρομή η οποία, εκτός από τον πολλαπλασιασμό της εκθεσιακής επιφάνειας υπονοεί το κρυμμένο υπέδαφος της θεατρικής εμπειρίας. Οι επιφάνειες επιλύθηκαν σαν ξύλινες γραμμικές περσίδες, πίσω από τις οποίες διακρίνονται σε δεύτερο και τρίτο επίπεδο διάφορες κατηγορίες εκθεμάτων.
β.
Στην έκθεση ελληνικής θεατρικής αρχιτεκτονικής, αντί για την προβολή μεμονωμένων καλών αρχιτεκτονικών παραδειγμάτων, προτιμήθηκε η παρουσίαση της θεατρικής γεωγραφίας των 144 θεατρικών σκηνών της Αθήνας (Athenscape as Stage -scape), οι λιγότερες από τις οποίες είναι μελετημένες εξ αρχής ως θέατρα, ενώ οι περισσότερες προκύπτουν ως μετασχηματισμοί, ακόμη και αυτοσχέδιοι, υφιστάμενων χώρων – αποθήκες, ισόγεια ή υπόγεια πολυκατοικιών, μονοκατοικίες. Η θεαματική διασπορά αυτών των θέσεων αποτυπώθηκε σε ένα χάρτη, πάνω στον οποίον εγκαταστάθηκαν μικρές κατασκευές που κωδικοποιούν το σκηνικό ήθος του κάθε θεάτρου: μακέτες από το χώρο ή από σκηνογραφίες έργων, αντικείμενα που παραπέμπουν σε παραστάσεις, σπανιότερα φωτογραφίες των δημιουργών που εμψύχωσαν στη διαδρομή τους τα συγκεκριμένα κτίρια. Τα μικρά "σήματα" των θεάτρων είναι κρυμμένα μέσα στο σώμα του χάρτη, πίσω από μικρές πόρτες ή καταπακτές, αλλά μπορεί κανείς να τα επισκεφθεί, χρησιμοποιώντας, για τις υψηλότερες θέσεις, ένα θεατρικού τύπου ικρίωμα που ολισθαίνει σε ράγες παράλληλα προς το χάρτη. Οσοι/ες θέλουν να εμβαθύνουν στα ευρήματα του χάρτη, μπορούν να πλοηγηθούν στη θεατρική πραγματικότητα της Αθήνας, χρησιμοποιώντας το ψηφιοποιημένο αρχείο δεδομένων που έχει εγκατασταθεί σε ειδικά σχεδιασμένο έπιπλο.
(από το κείμενο της έκθεσης)
Originally designed as theatre buildings or in the course of their lifetime converted into theatres, all the 144 stages depicted on the photo mural of Athens, bigger or smaller, well equipped and fully automated or to the contrary manually functioning, host performances of the classical or of the modern repertory and are offered to experimental drama or even to spontaneous expressive theatric act.
It is asserted that a unique example of theatre architecture would possibly misinform on the explosive energy that inspires the actual theatrical reality in Greece. The plural theatre formulations would be possibly shadowed by the architectural aura of an masterpiece of contemporary theater architecture or of a Γreek open-air theatre situation.
The blue, red and yellow spots on the green map of Athens form a galaxy of discreet possibilities and secrets waiting to be visited in their pigeon holes. All of them, characters, sceneries or stories rehearsed, irrespectively, on the stage or in an Athenian street, represent significant urban events.
Because a theatre building stands as the par excellence public building, in the way the theatre square or the street in front of the theatre represent the city’s major stage, or better, the city itself as a stage.
Of course every single individual theatre building presented may not propose on its own a radiant moment in the theatre design tradition. Though, all of them located in their entity in the urban space of Athens constitute the convincing theatric map of the city.
The flows of drama-philes are guided by the randomly scattered stages within the programmatically uncertain Athenian built volume, the café de theatre echo the after-hours audiences discussions, the steps of flâneurs get centered around theatre haunts, theatre experience, theories or narrations illumine in a different way or even radically redefine the city fabric anew.
If the diffusion of theatre matter dramatically transform the city, the young architects’ projects for ephemeral theatre stages (International Competition, January 2003), being projected on the lower right side screen of the map, apart from responding to an innermost will to theatric expression end up in the creative stimulation of the body of the city, in the re-hierarchisation and the re-semanticizion of the urban geography.
It is accurately pointed that architecture conceals urban life, whilst theater reveals it. To get it further, one could add that the constellation of the 144 Athenian theatres together with the ephemeral theatric episodes introduces the Athenscape as a Stagescape.
