Αίθριο και Κυλικείο της Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π.Θ.
πλήρης Αρχιτεκτονική Μελέτη και επίβλεψη της κατασκευής α’ φάση 1984, β’ φάση 1989
ΦΟΡΕΑΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ:
Κοσμητεία της Πολυτεχνικής Σχολής
ΑΡΧΙΤΕΚΤOΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ:
Λόης Παπαδόπουλος, Γιώργος Παπακώστας, (Γιάννης Βλάχος στη β’ φάση του έργου)
ΣΥΜΒOΥΛOΣ:
Α. Μάζης
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:
3η έκθεση αρχιτεκτονικού έργου του ΣΑΘ κατάλογος έκθεσης
ΠΡOΓΡΑΜΜΑ:
Ανασχεδιασμός του κυλικείου της σχολής (ισόγειο, όροφος, διεύρυνση του διαδρόμου πτέρυγας αρχιτεκτόνων) και του αιθρίου. Στο ισόγειο, ανασχεδιασμός της εξυπηρέτησης του κοινού (κυλικείο), των βοηθητικών χώρων (αποθήκη, WC), των περιοχών κίνησης (είσοδοι, διαδρομές, κατακόρυφες κινήσεις ) και των περιοχών στάσης (καθιστικά). Στον όροφο, εγκατάσταση ενός “πολυλειτουργικού” χώρου με ένα μικρό καφέ, οργάνωση της σχέσης του με τη διεύρυνση του διαδρόμου της πτέρυγας αρχιτεκτόνων και στο αίθριο, ενσωμάτωσή του στο ζωτικό χώρο της σχολής (κεντρική είσοδος, χώλ, διάδρομοι, κυλικείο).
ΑΡΧΙΤΕΚΤOΝΙΚΗ ΠΡOΤΑΣΗ:
Στο ισόγειο επιχειρείται η διάκριση των περιοχών της εξυπηρέτησης (πλατεία),της μικρής στάσης (κυκλικοί πάγκοι) και της μονιμότερης στάσης (υπερυψωμένο καθιστικό), ο τονισμός των περιοχών των κινήσεων και των στάσεων (διαγώνια τοποθέτηση, επανάληψη των χειρισμών στα υποστυλώματα) και η σύνδεση του εσωτερικού χώρου με το αίθριο (μεγάλη είσοδος, μικρό κλιμακοστάσιo).
Στον όροφο εγκαθίσταται μία διαγώνια διαδρομή μεταξύ της πύλης και της ημικυκλικής πλατείας. Η διαδρομή τονίζεται με την επανάληψη της “κιονοστοιχίας-υδραγωγείο”. Δύο μικρές τετράγωνες “πλατείες” οργανώνουν τους χώρους στάσης (υπερυψωμένα καθιστικά) και το χώρο εξυπηρέτησης του μικρού καφέ. Η διάκριση ορόφου-διεύρυνσης του διαδρόμου της πτέρυγας των αρχιτεκτόνων αναιρείται με την εγκατάσταση των “υποστυλωμάτων-κτιρίων” σαφούς γεωμετρικής μορφής (κυκλικό-τετράγωνο υποστύλωμα) με τη διείσδυση της ημικυκλικής πλατείας και της διαγώνιας κιονοστοιχίας (υποστυλώματα του κτιρίου στο χώρο της διεύρυνσης του κυλικείου). O χαρακτήρας πλατείας-στάσης της διεύρυνσης του διαδρόμου της σχολής ενισχύεται με το αμφιθεατρικό καθιστικό. Η αρχιτεκτονική πρόταση για το αίθριο διατηρεί τα ψηλά δέντρα, οργανώνει το χώρο του σε δύο κύρια επίπεδα με στοιχεία σύνδεσης τον “πύργο” και το “αμφιθέατρο”, εξασφαλίζει την πρόσβαση από την κύρια είσοδο της σχολής και το κυλικείο (στο ισόγειο και στον όροφo), ενώ παραιτείται από την πρόταση τόσο λειτουργιών για το “αίθριο-πλατεία” όσο και για τον ημιϋπόγειο χώρο που προέκυψε κάτω από το διάδρομο σύνδεσης εισόδου-κυλικείου ως εύρημα της ανασκαφής.
ΦΟΡΕΑΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ:
Κοσμητεία της Πολυτεχνικής Σχολής
ΑΡΧΙΤΕΚΤOΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ:
Λόης Παπαδόπουλος, Γιώργος Παπακώστας, (Γιάννης Βλάχος στη β’ φάση του έργου)
ΣΥΜΒOΥΛOΣ:
Α. Μάζης
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:
3η έκθεση αρχιτεκτονικού έργου του ΣΑΘ κατάλογος έκθεσης
ΠΡOΓΡΑΜΜΑ:
Ανασχεδιασμός του κυλικείου της σχολής (ισόγειο, όροφος, διεύρυνση του διαδρόμου πτέρυγας αρχιτεκτόνων) και του αιθρίου. Στο ισόγειο, ανασχεδιασμός της εξυπηρέτησης του κοινού (κυλικείο), των βοηθητικών χώρων (αποθήκη, WC), των περιοχών κίνησης (είσοδοι, διαδρομές, κατακόρυφες κινήσεις ) και των περιοχών στάσης (καθιστικά). Στον όροφο, εγκατάσταση ενός “πολυλειτουργικού” χώρου με ένα μικρό καφέ, οργάνωση της σχέσης του με τη διεύρυνση του διαδρόμου της πτέρυγας αρχιτεκτόνων και στο αίθριο, ενσωμάτωσή του στο ζωτικό χώρο της σχολής (κεντρική είσοδος, χώλ, διάδρομοι, κυλικείο).
ΑΡΧΙΤΕΚΤOΝΙΚΗ ΠΡOΤΑΣΗ:
Στο ισόγειο επιχειρείται η διάκριση των περιοχών της εξυπηρέτησης (πλατεία),της μικρής στάσης (κυκλικοί πάγκοι) και της μονιμότερης στάσης (υπερυψωμένο καθιστικό), ο τονισμός των περιοχών των κινήσεων και των στάσεων (διαγώνια τοποθέτηση, επανάληψη των χειρισμών στα υποστυλώματα) και η σύνδεση του εσωτερικού χώρου με το αίθριο (μεγάλη είσοδος, μικρό κλιμακοστάσιo).
Στον όροφο εγκαθίσταται μία διαγώνια διαδρομή μεταξύ της πύλης και της ημικυκλικής πλατείας. Η διαδρομή τονίζεται με την επανάληψη της “κιονοστοιχίας-υδραγωγείο”. Δύο μικρές τετράγωνες “πλατείες” οργανώνουν τους χώρους στάσης (υπερυψωμένα καθιστικά) και το χώρο εξυπηρέτησης του μικρού καφέ. Η διάκριση ορόφου-διεύρυνσης του διαδρόμου της πτέρυγας των αρχιτεκτόνων αναιρείται με την εγκατάσταση των “υποστυλωμάτων-κτιρίων” σαφούς γεωμετρικής μορφής (κυκλικό-τετράγωνο υποστύλωμα) με τη διείσδυση της ημικυκλικής πλατείας και της διαγώνιας κιονοστοιχίας (υποστυλώματα του κτιρίου στο χώρο της διεύρυνσης του κυλικείου). O χαρακτήρας πλατείας-στάσης της διεύρυνσης του διαδρόμου της σχολής ενισχύεται με το αμφιθεατρικό καθιστικό. Η αρχιτεκτονική πρόταση για το αίθριο διατηρεί τα ψηλά δέντρα, οργανώνει το χώρο του σε δύο κύρια επίπεδα με στοιχεία σύνδεσης τον “πύργο” και το “αμφιθέατρο”, εξασφαλίζει την πρόσβαση από την κύρια είσοδο της σχολής και το κυλικείο (στο ισόγειο και στον όροφo), ενώ παραιτείται από την πρόταση τόσο λειτουργιών για το “αίθριο-πλατεία” όσο και για τον ημιϋπόγειο χώρο που προέκυψε κάτω από το διάδρομο σύνδεσης εισόδου-κυλικείου ως εύρημα της ανασκαφής.
